اگر انسان می‌توانست تا ابد در فضا سفر کند، آیا مدام از کنار کهکشان‌ها عبور می‌کرد؟ آیا به هر جهتی که انسان سفر کند، تا بی‌نهایت کهکشان وجود دارد؟ یا بالاخره در نقطه‌ای همه چیز به پایان می‌رسد؟ و اگر کیهان در جایی تمام می‌شود، آخرِ آن چیست؟
اگر ستاره‌ها را مثل خانه در نظر بگیریم، کهکشان‌ها مثل شهرهای پر از خانه هستند. دانشمندان تخمین می‌زنند که فقط صد میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری که میزبان سیاره ما زمین است وجود دارد.
اگر بتوانید به طریقی بسیار فراتر از کهکشان راه شیری بزرگ‌نمایی کنید، آن صد میلیارد ستاره با هم یکی می‌شوند، مثل موقعی که نورهای ساختمان‌های شهر را هنگام مشاهده از هواپیما به صورت یکپارچه می‌بینیم.
فقط برای رسیدن به یک کهکشان دیگر، لازم است انسان میلیون‌ها تریلیون کیلومتر در فضا سفر کند. بیشتر این فضا تقریباً به طور کامل خالی است، و تنها چند مولکول سرگردان و ذرات مرموز کوچک که دانشمندان آن را «ماده تاریک» می‌نامند در این فضای لایتناهی وجود دارد.
عموم دانشمندان فکر می‌کنند که این احتمال قوی وجود دارد اگر انسان فرضا بتواند تا ابد در کیهان سفر کند، مدام از کنار کهکشان‌ها عبور خواهد کرد. این بدان معنا است که کیهان بی‌نهایت و بدون پایان است.
در مقابل، عده کمتری معتقدند که کیهان ممکن است کروی یا استوانه‌ای باشد، به این معنی که اگر در مقام نظر از یک نقطه شروع کنید و مدام به یک سو حرکت کنید، در نهایت از سوی دیگر به همان جایی که شروع کردید بازمی‌گردید.
امروزه دانشمندان بسیار بعید می‌دانند که کیهان پایانی داشته باشد، و بر این باورند که به هر طرف بروید، هرگز نمی‌توانید به انتهای کیهان یا فضا برسید، یعنی جایی که در آن دیگر هیچ کهکشانی وجود ندارد و نوعی مانع وجود دارد که پایان فضا را مشخص می‌کند. نکته مهم این است که فضای ما محدود است ولی مرز ندارد برای درک این موضوع می توانیم به سطح کره اشاره کنیم که سطح آن محدود است ولی مرز ندارد می توان گفت جهان ما یک جهان سه بعدی است که در بعد چهارم خم شده است.
با این وجود، این‌ها پرسش‌هایی است که دانشمندان هنوز پاسخی قطعی برای‌شان پیدا نکرده‌اند. پاسخ احتمالی به این سوالات را باید دانشمندان نسل‌های آینده پیدا کنند.
دیدگاهتان را بنویسید